Cinsel Taciz Suçu

Cinsel Taciz Suçu

Re’sen soruşturulması veya şikâyete bağlı olması fark etmeksizin uzlaşmaya tabi değildir.

TCK m. 105 hükmü fail bakımından herhangi bir özel düzenleme getirmediğinden, bu suçun faili herkes olabilir. Yine bu suçun faili erkek olabileceği gibi kadın da olabilir.

Bu suç ayrı cinsiyete sahip olanlar arasında işlenebileceği gibi aynı cinsiyete sahip bulunanlar arasında da işlenebilir. Suçun faili yalnızca gerçek kişiler olabilir.

Failin evli ya da bekâr olması hali herhangi bir fark yaratmamaktadır. Ancak eşler arasında cinsel ilişki boyutuna ulaşan bir davranış dahi cezalandırılmazken; bu suçun eşler arasında işlenemeyeceği ileri sürülse de eşler arasında da bu suçun işlenmesi mümkündür.

Failin kaç yaşında bulunduğu hususunun ise genel hükümler haricinde herhangi bir önemi bulunmamaktadır. Kanunun failin özel bir amaçla hareket etmesini aradığı hallerde özel kast söz konusudur. TCK m. 105/1’de cinsel taciz suçunun maddi unsurunu oluşturan hareket, “bir kimseyi cinsel amaçlı olarak taciz etme” şeklinde belirtilmiştir.

“Taciz”in sözlük anlamı, “tedirgin etme, rahatsız etme, rahatsızlık verme” dir. Tacizin TCK m. 105 kapsamında değerlendirilmesi için cinsel amaç taşıması gereklidir. Bu suç sırf davranış suçu olarak düzenlendiğinden mağdurun rahatsız olması şeklinde bir halin varlığı gerekli değildir.

Zira mağdurun görgü ve algı düzeyinden kaynaklanan cinsel özgürlüğüne ilişkin aşırı hassasiyeti bu noktada belirleyici bir ölçüt olarak ele almak doğru olmadığı gibi, esas alınması gereken topluma hâkim olan ortalama anlayıştır.

Bu nedenle objektif ölçütlere başvurulması gerektiği önerilmektedir. Cinsel ilişki teklifinde bulunma hareketi bakımından failin cinsel bir amaç taşıyıp taşımadığı belirlenmelidir.

Birbirine karşı belli bir cinsel yakınlık içinde bulunan kişiler arasında böyle bir teklifin gerçekleşmesi halinde bu suçun oluştuğundan bahsedilmemelidir.

Her ne kadar “bakmak” ceza hukuku bakımından bir hareket olarak kabul edilmekte ve bir kimseye bakan birinin neden baktığının ve bu bakışıyla cinsel amaçlı olarak rahatsız etme şeklinde bir durumun varlığının ispatı neredeyse imkânsız olacağından şayet bu hareket başka hareketlerle desteklenmiyorsa cinsel taciz suçu bakımından söz konusu hareketin elverişli olmadığı belirtilse de bu durumun şartları varsa cinsel taciz olarak değerlendirilmesi gereklidir.

Zira bir suçun varlığından bahsedilmesi ile bu suçun ispatı ayrı şeylerdir. Suçun varlığından bahsedilebilmesi için cinsel taciz teşkil eden davranışın bir kimseye yönelmesi gereklidir.

Aksi halde şartları varsa TCK m. 123’te hüküm altına alınan “kişilerin huzur ve sükûnunu bozma” ya da TCK m. 225’te düzenlen alınan “hayâsızca hareketler” yahut m. 183’te düzenlenen “gürültüye neden olma” suçlarından bahsedilebilir.

Bir davranışın cinsel amaç taşımaksızın sırf rahatsızlık verme amacıyla gerçekleştirilmesi halinde bu davranışın şartları varsa TCK m. 123’te düzenlenen suçu oluşturduğu belirtilmelidir.

Telefon ile birçok kez arayıp mağdurun ilişki teklif etmesi Sarkıntılık yolu ile cinsel taciz suçunu oluşturur; ancak sanığın telefondaki kişinin kendisi olmadığı iddiası üzerine mutlaka müşteki ile sanığın ses teşhisisin yapılması gerektiği ve bu yönde delil elde edilemez ise sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği de uygulamadaki diğer bir sorundur.

Yargıtay emsal bir davada evine gitmekte olan bir kadının yanından geçen şahsın omuz omza değmesini cinsel bir davranış görmemesi karşısında sanığın mağduru birkaç kez takip ederek rahatsız etmesi hususunda yeterli delil olduğundan bahisle cezalandırılması yolunda karar vermiştir. Bu sebeple dosya içerikleri farklı olduğundan tahkikatın başından itibaren bir ceza avukatı eliyle savunma yapılması önem arz etmektedir.